Puisi ke-11
BUIH RINTIH SEPI SEDIH
bara bata dalam tungku merah marak
terbakar sadar gentar gemetar
tak ada tempat untuk bersandar
satu tubuh halus kasar
terusik sendiri dalam tungku bara
merah marak
telah kutiti buih dengan rintih
telah kukenyam sepi dalam pedih
tersayat relung hati diturih
kelopak bunga kelopak mata basah
embun menimang resah
dalam dekap gelisah
patah
ada mati yang dinanti
dan pasti
bara merah marak sendiri terbakar
sadar gemetar
1984
|