Sebotol kekalutan,
By:giens
Kebodohan apa yang menjadikan fikir ini kalut
Bak petang menuju lelap menuju larut
Sadarku tertanggal,
Di bumi ini aku terkapar…
Seakan hilang akal
Tatapku jauh pada langit yang sengit,
Sepi disini hanya berteman vodka dingin…
Kemana duniaku,
Seluas ruas langit malam semangatku padam
Melawan kekacauan di kepala aku tak bisa
Jangankan berdiri tegak,menegapkan sadar aku tak mampu…
Terlanjur dalam jatuhku,
Hingga bias-nya kasih tak aku tau
Tersering aku jauh,
Sampai nikmatnya asmara aku tak rasa
Entahlah,aku bosan dengan cinta…
Karna cinta adalah angin
Yang menjadikan diri seperti ini
Karna cinta adalah awan
Terlalu tinggi untuk ku sanding
Karna cinta adalah udara
Yang tetap menjadikan nyawa bernafas…
Fikirku seperti udara,
Di isi dada bertanya apa masih ada cinta?
Langit menitikan tangis,
Satu dua dan tiga juta rintik
Menancap menusuk raga di hidup…
Botolku kosong,seperti otak manusia ini
Ragaku terpatri di bumi
Bangkit yang tak membawaku
Pasrahku di muka bumi
Semoga rintik menghapus kalut diri…